Ordular neden "motorize" edilmişlerdir? Diğer bir deyişle, stratejik açıdan, askeri birliklerin "motorize" edilmesinin faydaları nelerdir?

Stratejik açıdan, askeri birliklerin "motorize" edilmesinin bir çok faydası vardır.

Motorize edilmiş bir ordu, "harekât" kapasitesi yüksek bir saldırı gücü demektir.

Hareketliliği yüksek bir saldırı gücü, inisiyatifi elinde tutar, yani düşmana nazaran daha avantajlı bir durumdadır.

İyi bir istihbarat sonucu elde edilen bilgiler doğrultusunda, düşmanın zayıf noktasından, ani ve güçlü bir saldırı ile cepheyi yaran, hareketli bir ordu, sayıca az bile olsa, içinde olduğu muharebeyi kazanabilir. (Hatta, düşmanın askeri, ekonomik ve psikolojik kapasitesine, savaşın sonunu getirebilecek düzeyde bir darbe vurabilir.)

Şunu da unutmamak gerekir ki, bu "hareketlilik" sadece saldırı değil, savunma amaçlı da kullanılır. Kendi cephe gerisinde, "stratejik bir yedek" olarak tuttuğu, motorize birlikler, savunmanın zorlandığı, hatta yarıldığı bölgelerde hızla ve savaş gücü yüksek bir biçimde devreye girip, düşman saldırısını durdurabilir.

Hareket (Stratejik bazda, "harekât") üstünlüğüne sahip olan taraf, savunmada ki düşmanına beklenmedik bir yer ve zamanda saldırarak, onun kurduğu tüm plan ve mevzileri geçersiz hale getirebilir. Yeniden organize olmakla uğraşan düşman birlikleri, bu sefer, yüksek bir harekât kapasitesine sahip saldırı gücü tarafından, hiç beklemedikleri bir anda, savunma için daha tam hazırlanmamışken, (diğer bir deyimle, "açıkta yakalanarak" ya da "off guard" / gardı düşmüşken) uğrayacakları ikinci bir saldırı ile panik ve/veya bozguna uğrayabilirler. (1940 Batı seferi, buna güzel bir örnektir.)

Aslında, avantajları konusunda fazla kalem oynatmaya gerek yok. Bu konuda askeri tarihe bir göz atmak yeter. En bilinen örneği de, 2. Dünya Savaşı'nın ilk yıllarında, Nazi Almanya'sı ordusunun gerçekleştirdiği "Blitzkrieg" operasyonlarının temelinde yatan motorize, mekanize ve zırhlı tümenlerin başarılarıdır.

Motorize piyade oluşumu!

Dilimizde, "Bindirilmiş piyade" olarak da kullanılır. Askeri birliklerin, özellikle piyadelerin naklinin motorlu araçlarla yapılması, stratejik planlama açısından, bir orduya büyük avantajlar sağlar.

"İçten yanmalı motor"'un keşfi, askeri tarihin en önemli buluşlarından birisidir.

Sanayi Devrimi'ni gerçekleştiren ülkelerin üretim kapasitesi arttıkça, motorlu askeri araçların ortaya çıkış süreci başlamıştır. Bu bağlamda, orduların motorize olma sürecinin, 1. Dünya Savaşı'ndan önce başladığını ve Büyük Savaş'ın son iki yılında hızlandığını söylemek gerekir. Ancak, "motorize birlik" olgusunun yaygınlaşması, 1930'lı yılların ortalarında, Nazi Almanyası ordusunda gerçekleştirilmiştir.

Unutulmaması gereken unsur, bu tip bir organizasyonda sadece, piyadelerin değil, söz konusu birliğe ait her türlü silah ve malzemenin, motorlu araçlarla nakledilmesidir.

Bu tip bir organizasyonun kuruluş aşamasında, kullanılan araçlar sivil kamyon, kamyonet tipi motorize nakil araçlarına çok benzerler. Aralarında ki fark, motor, tekerlek ve şase gibi parçaların güçlendirilmiş olmasıdır. Motor daha güçlü, tekerlekler daha büyük, geniş ve dayanıklı, şase daha güçlendirilmiştir.

Amaç, asker, silah ve her türlü askeri malzemeyi taşıyan araçların, savaş koşullarında, bakım ve tamir gerektirmeden kullanılabilecekleri süreyi maksimize etmektir. Yıpratıcı yol ve hava koşullarının yanında, düşmanın yakın ve uzak menzilli silahlarıyla saldırıya uğrayabileceklerini ihtimali göz önüne alınarak, mümkün olduğu kadar dayanıklı ve aynı oranda bakımı ve tamiri kolay ikmal araçlarının üretimi, bu tip bir organizasyonun olmazsa olmaz koşuludur.

Şunu unutmamak gerekir ki, bir savaşta önemli olan, sadece cephede çatışma halinde ki birliklerin durumu değildir. Bu birliklerin sürekli ikmali, çatışmanın gidişatına bağlı olarak, bazı birliklerin cephenin başka bölgelerine hızlı bir biçimde intikali, gerektiğinde cephe gerisinde bekleyen yedek birliklerin cepheye intikali, yaralıların cepheden taşınması gibi bir çok hayati unsurun hızlı ve yorucu olmadan gerçekleştirilmesi, motorize edilmiş birliklerle çok daha verimli bir biçimde gerçekleştirilir.

Özellikle 2. Dünya Savaşı boyunca gelişen silah teknolojisi ve artan tahrip gücü karşısında, motorlu araçlarla donatılmış birliklerin ikmal sırasında, çok korumasız kaldıkları ve bir düşman saldırısı karşısında çok kayıp verdikleri ortaya çıkınca, orduların donanımında bir sonraki aşamaya geçilmiştir.

O da "mekanize piyade" dir.