Jean-Baptiste Vaquette de Gribeauval ve Fransız topçu reformu!

1715 doğumlu, De Gribeauval, Fransız topçu sınıfında yaptığı reformlarla, Fransız Devrim Savaşları sırasında, Fransız ordusunun gösterdiği başarıların temelini atanlardan birisidir.

Askerlik kariyerine, Fransız ordusunda başlayan, De Gribeauval, 3 yıl gibi çok kısa bir sürede yarbaylık rütbesine yükseltilmiştir. Ancak, 7 Yıl Savaşları boyunca, Avusturya ordusunda “topçu ve lağımcılar” birliğinin komutasına getirilmiştir. Avusturya ordusunda gösterdiği başarılardan sonra, “tümgeneral” rütbesiyle, Fransa’ya dönmüştür. Fransız ordusunda ki, bu ikinci kariyerinde, “topçu müfettişi” olarak görev yapmış ve 18. yüzyılın en önemli ve kalıcı askeri reformlarından birisine imzasını atmıştır.

 Sadece topların ve onlarda kullanılan cephanelerin standartlaştırılması değil, aynı zamanda, topları çeken top arabalarında ve bunlara takılan cephane arabalarında gerçekleştirdiği değişikliklerle topçu sınıfının, piyade ve süvariden farklı bir sınıf olarak ön plana çıkmasını sağlamıştır.

Top arabalarını çeken atların bağlı olduğu koşumlarda bile bir takım değişiklikler yaparak, bunların manevra kabiliyetini arttırarak, muharebe alanı etrafında ve içinde çok daha hızlı hareket etmesini sağlamıştır. Bu sayede, topçu birlikleri muharebenin gelişimine göre farklı yerlere hızla ulaşabilmiş ve gerek savunma gerekse saldırı taktiklerinin uygulanmasında hayati bir rol oynamıştır.

Gerek topların gerekse top arabalarının “değiştirilebilir” parçalardan üretilmesini sağlayarak, hızlı ve çok sayıda üretime geçilmesini sağladı. Bu yeniliğin muharebe öncesinde ve esnasında getirdiği diğer bir kolaylık ise, bozulan ve eskiyen parçaların kolayca ve hızla değiştirilmesi sayesinde, ordular, sefere çıktıklarında, bozulan ve eskiyen toplarını ve top arabalarını terk etmek zorunda kalmadılar. Yani, azalan topçu desteği, diğer bir deyişle, ateş gücü sorunu, ortadan kalkmadıysa da, azaldı.

Ama askeri tarihe damgasını vuran en önemli değişiklik, topların üretim tekniklerinde yapılandı. Bu noktada, Jean Maritz ismini anmadan geçemeyiz. İsviçre’li bir dökümcü ve yatırımcı olan Maritz, keşfettiği bir yeni döküm tekniği ile, tek parça dökümden üretilen topların, üretimini daha kolay ve hızlı hale getirmiştir. Daha da önemlisi, dökülen topların iç kısmı daha pürüzsüz ve daha dayanıklı oluyordu. Bu sayede, barutun patlamasına daha dayanıklı olduklarından ateşleme esnasında, daha fazla barut kullanılabiliyordu. Bu da kullanılan topun daha uzun bir menzile sahip olması demekti.

Topun iç yüzeyinin daha pürüzsüz olması da, isabet oranını arttırdığından hedefi bulma ve tahrip gücünü yükseltme konularında da beklenmedik iyileşmeler olmuştu.

De Gribeauval’ın reformları bu kadarla kalmıyordu. Bu yeni üretim tekniği sayesinde top, cephane ve top arabaları üretiminde standardizasyonu gerçekleştirdikten sonra, geriye tek bir nokta kalmıştır. Tüm bunları kullanan personele standart bir eğitim vermek. Bunu sağlayabilmek için, o güne kadar sivillerden oluşan topçuları lağvederek,  topçu eğitimi veren askeri bir kurumu hayata geçirdi. (İlerleyen yıllarda, bu eğitimi alan genç bir topçu, burada öğrendiklerini diğer askeri fikirler ve kurumlarla birleştirerek, tarihe damgasını vuracaktı!)

Diğer bir deyişle o güne kadar, temelde, piyadeyi destekleme görevi üstlenen topçu birlikleri, artık bağımsız bir birim olarak muharebe alanında görev yapmaya başlamışlardır. Yapılan muharebe planlamasına göre, piyadelerin yanında onlara destek amaçlı yürütülen topçu birlikleri ortadan kalkmış, onun yerine, daha hızla ateş eden, daha yüksek tahrip gücüne sahip, bağımsız topçu birlikleri ortaya çıkmıştır. Bu özellikleri ile destekleyici birlik rolünden çıkmışlardır. Onun yerine, muharebenin sonucunu belirleyen bir silah haline gelmişlerdir. Düşman piyadelerine verdikleri büyük kayıplarla, dost piyade birlikleri topçuların açtıkları gediklerden saldırarak, düşmana son darbeyi vurmuşlardır.